పిల్లల పాట

చింతా దీక్షితులు గారి పేరు చెపితే ఎంత మందికి తెలుస్తుందో మరి.
ఆయన రాసిన పిల్లల కథలూ, పాటలూ చాలాతాలా బాగుంటాయి.
సూరీ, సీతీ వెంకీ అనే క్రమంమలో కథలు అప్పటి వారికి ఎంతో నచ్చాయి.
అలాగే ఆయన రాసిన పిల్లల నవలలు కూడా.

ఆయన ఎన్నో గేయాలు రాశారు.
అందులో ఇది కూడా ఒకటి.

బూచాడు

చీకటి అమ్మా, చీకటి అమ్మా

చీకటి చూస్తే భయమే

ఇంట్లో చీకటి, దొడ్లో చీకటి

అంతా చీకటి మయమే

చీకట్లోనూ బూచీవాడూ

దాక్కొన్నాడమ్మా

బూచీవాడిని చూస్తే నాకూ 

భయమేస్తుందమ్మా

నల్లటి వళల్లూ, ఎర్రటి కళ్లూ

ఊచల్లా కాళ్లూ

చేత్తో కత్తీ పట్టుకు వచ్చీ

ముక్కూ కోస్తాడూ

బూచీవీడూ బుట్టాతెచ్చీ

ఎత్తుకుపోతాడు.

బూచీవాడిని పొమ్మని చెప్పే 

బబ్బుంటానమ్మా

అమ్మా నేనూ నీ వళ్లోనూ 

బబ్బుంటా కానీ

నీ వళ్లోనూ బబ్బుంటేనూ

బూచాడొస్త్డాడా

బబ్బున్నాక మంచీ మంచీ 

కథలూ చెప్పవుటే

బబ్బున్నాకా మంచీ జోలా

పాటలు పాడవుటే

కథలూ జోలా పాటలు వింటూ

నిద్దర పోతాను

బబ్బుని నేనూ అల్లరి చేయక 

నిద్దర పోతానూ

నిద్దర పోయీ తెల్లారాకా

కళ్లు తెరుస్తాను

చీకటి పోయి అంతా తెల్లని

వెలుతురు వస్తుంది 

బూచీవాడూ బుట్టా పట్టుకు 

వెళ్లి పోతాడు

అప్పుడు బొమ్మల తోటీ నేనూ

ఆడుకుంటాను

ఈ పాట నాకెందుకో కొంచెం బాధను కలిగించింది.
"ఎందుకని ఆ కాలంలో ఇట్లా పిల్లలకు పిరికి మందు నూరి పోసే వారు?" అనిపించింది.
మీరేమంటారు?