ఆలోచన -అనుసరణ

చేయదలుచుకున్న వారికి చేతి నిండా పని ఉంటుంది. అలాంటివారికే మరింత పని వచ్చి నెత్తినపడుతుంది. అయినా పని అలవాటు గనుక, అన్ని పనులూ చేయాలనుకుంటారు ఈ రకం మనుషులు. తెల్లవార్లూ పనిలో తలమునకలవుతుంటే, కొంచెం ఆలోచించడానికి, కొత్త దారులు వెదకడానికీ వెసులుబాటు ఉండదు. కొన్ని సులభమయిన పద్ధతులను పాటిస్తే, ఆ తీరిక కూడా దొరికే వీలు ఉంటుంది.

చదవడంలో జాగ్రత్త: 

ఈమధ్యన ఇంటర్‌నెట్, ఈ-మెయిల్ వచ్చి మనల్ని సమాచారంలో ముంచెత్తుతున్నాయి. కంప్యూటర్ కనిపించిన మరుక్షణం మెయిల్, రీడర్ చూడడం అందరికీ బాగా అలవాటయిపోయింది. వచ్చిన మెయిల్‌లో నిజంగా పనికివచ్చేవి, అవసరమయినవి చాలా తక్కువగా ఉంటాయి. మిగతావన్నీ ‘లేకున్నా ఫరవాలేదు’ రకమే. కానీ వాటిలో కొన్ని ఆకర్షిస్తాయి. అక్కడే మనల్ని నిలబెడతాయి. ఈరకం మెయిల్స్‌ను తరువాత చూడవచ్చేమో గమనించండి.

చదువుతున్నది కాలక్షేపం కొరకయినా, కథ, నవల ఈ చివరి నుంచి ఆ చివరిదాకా చదవవలసి ఉంటుంది. వార్తాపత్రిక చదివే పద్ధతి కూడా ఉంది. శీర్షికలు చూస్తూపోయి నిజంగా ఆసక్తికరమయిన అంశాలను మాత్రమే పూర్తిగా చదువుతాము. ఈరకంగా ఒకటికన్నా ఎక్కువ పేపర్లు చదివినా ఫరవాలేదు. నిజంగా అవసరమనిపిస్తే, ఆ మెయిల్సూ, ఆ చదవడం తరువాత కూడా కొనసాగించవచ్చు.

ఇవాళటి పనులు: చాలామందికి ఉదయం నిద్రలేవగానే ఆనాడు చేయవలసిన పనులను గుర్తుతెచ్చుకోవడం అలవాటు. అంతటితో ఆగకుండా, చేయవలసిన పనులను ఓ కాయితం మీద రాసి ముందు ఉంచుకుంటే మరింత మేలు. వాటి ప్రాముఖ్యతను, అవసరాన్ని బట్టి పనులను ఒక క్రమంలో చేస్తూ వెళ్లవచ్చు. ముంచుకువచ్చే పనులు కొన్ని ఉంటాయి. వాటిపేరున ముందు నిర్ణయించుకున్న పనులు పక్కనపడిపోతాయి. అవి మరునాటికి ముంచుకు వచ్చే పనులవుతాయి. ‘గుర్తుంటుందిలే!’ అనుకోకుండా లిస్టు వేసుకోవాలి. ఒకటే లిస్టు ఉండాలి. దానికి కట్టుబడి పనులను చేస్తూ పోవాలి! ప్రతి వస్తువుకూ ఒక చోటు: ప్రయత్నించి ఒక పని చేయాలని మొదలుపెడతాము. అందుకు అవసరమయిన చిన్న వస్తువు ఏదో కనిపించదు.

దాన్ని వెతకడం పేరున కొంత కాలం వృధా. వెతుకుతుంటే, మధ్యలో ఆసక్తికరమే గానీ, అనవసరమయిన మిగతా వస్తువులేవో కనబడతాయి. వాటితో మరింత కాలం వృధా! ముందు రకరకాల పనులకు సంబంధించిన వస్తువులు ఉంటే, అవన్నీ ‘నేను ముందు’ అంటూ మనలను పిలుస్తూ ఉంటాయి. అందుకే వంటింట్లో మొదలు, ఆఫీసులో బల్లమీద దాకా, ప్రతి వస్తువుకూ ప్రత్యేకంగా ఒక చోటు ఉండాలి. అందులో సులువు అనుభవంలోకి వస్తేగాని అర్థం కాదు!

ఏది ముందు? ఏది తరువాత?: 

ఈవిషయం గురించి ఎంత చెప్పినా తక్కువే. కొన్ని పనులు ముఖ్యమైనవి. ఎక్కువ ముఖ్యం, తక్కువ ముఖ్యంగా ఇవి మళ్లీ రెండు రకాలు. కొన్ని పనులు అర్జెంటుగా ముంచుకు వస్తాయి. వీటిలోనూ రెండు రకాలుంటాయి. వీటిని మొత్తంగా కలిపి చూస్తే మొత్తం పనులు నాలుగు రకాలవుతాయి. వాటిలో మనం సాధారణంగా అర్జెంటును ఎక్కువగా పట్టించుకుంటాము. గొప్ప పనిలో ఉండగా ఫోను మోగుతుంది. దానికి జవాబివ్వడం అందరికీ అర్జెంటుగా తోస్తుంది. అది నిజమే. కానీ, ఆ ఫోన్ ఎవరినుంచి, ఎందుకు తెలిసిన తర్వాత అది అర్జెంటు, అవునా కాదా నిర్ణయించగలగాలి.
విరామం, రానున్న పనులను, రేపటి, ఆ తర్వాతి పనులను గురించి ఆలోచించడం, పథకం వేయడం ముఖ్యమే కానీ అర్జెంటు కాదు. అందుకే అందరూ ఈ పనులను వాయిదావేస్తుంటారు. విరామం లేకుంటే శరీరం ఎప్పుడో ఒకసారి సహకరించడం మానేస్తుంది. రానున్న పనులను పట్టించుకోనందుకు, అవి ముఖ్యం నుంచి ‘ముంచుకువచ్చే’ లిస్టులోకి దూకేస్తాయి. అందుకే, ఏ పని ఎప్పుడు చేయాలని నిర్ణయించడం ఎంతో అవసరం.

ముఖ్యమయిన పనుల మీద శ్రద్ధ

చాలామందికి తమ పనితనం మీదగొప్ప నమ్మకం ఉంటుంది. ముఖ్యంగా కంప్యూటర్ వచ్చిన తర్వాత ఈ మల్టీ టాస్కింగ్ మరీ ఎక్కువయింది. ముఖ్యమయిన పని చేస్తున్నప్పుడు ధ్యాసంతా దానిమీదే ఉంటే మంచిది. కానీ, అంతగా పట్టించుకోనవసరం లేకుండా రోటీన్‌గా చేసే పనులు కొన్ని ఉంటాయి. నిజానికి అలాంటి పనులను అన్నీ ఒకేసారి లేదా రెండు మూడు ఒకేసారి చేయడమే మంచిదినిపిస్తుంది. ఎవరితోనో ‘చాట్’ చేయడానికి ప్రత్యేకంగా ‘టైం స్లాట్’ అవసరంలేదు. మరో పని చూస్తూ ఈ హస్కు కొనసాగించవచ్చు. ఎప్పుడయినా చేయగలిగే పనులు: ఎవరో వస్తామంటారు. అనుకున్న సమయానికి రాలేకపోతారు. వారికోసం వేచి చూస్తూ గోళ్లు గిల్లుకోనవసరం లేదు. మధ్యలో ఆపినా ఫరవాలేదనిపించే పనులు కొన్ని ఉంటాయి. వాటిని ముందేసుకుని కూచుంటే రావలసినవారు వచ్చేదాకా కాలం వృధా కాదు. వారు రాగానే పని ఆపి, మళ్లీ తర్వాత ప్రారంభించవచ్చు.
అదేపనిగా చింత: అనుకున్నదేదో జరగలేదు. దాన్ని గురించి అదేపనిగా బాధపడుతూ కూచుంటే అర్థం లేదు. మరో పనేదో చేస్తుంటే, మనసు బాగుపడుతుంది.

సమస్యకు సరైన సమాధానం కూడా దొరికే వీలు ఉంటుంది. ఇవన్నీ చాలామంది తెలియకుండానే పాటిస్తుంటారు. తెలిసి పాటిస్తే మరింత మేలు.

వడిగల గుర్రం

చైనా కథ
ఒక రాజుగారు! ఆయనకు మంచి వడిగల గుర్రం ఒకటి నాకు ఉండాలనిపించింది. దానికి ఎంత విలువయినా ఇవ్వాలనిపించింది. ఆ మాటేచెప్పి ముగ్గురు మనుషులను దేశాల మీదకు పంపించాడు. మూడేళ్లు గడిచాయి. ఆ తర్వాత ఆ ముగ్గురూ ఉత్తి చేతులతో తిరిగి వచ్చారు. అనుకున్న లక్షణాలున్న గుర్రం దొరకలేదన్నారు.

రాజుగారి అంతరంగికులలో ఒకతను, ‘ఈసారి నన్ను వెదకనివ్వండి’ అన్నాడు. రాజుగారు సరేనన్నారు. ఆంతరంగికుడు బయలుదేరాడు. సాటిలేని ఒక గుర్రం గురించి వార్త తెలిసింది. అతను ఆ స్థలానికి చేరుకున్నాడు. కానీ, గుర్రం, యుద్ధంలో మరణించింది. ఆలోచన గల ఆంతరంగికుడు బోలెడు ధర యిచ్చి, చనిపోయిన గుర్రం తల కొని తెచ్చాడు. దాన్ని చూచిన రాజుగారు కోపగించుకున్నాడు. ‘కొంచెం ఓపిక కావాలి ప్రభూ’ అన్నాడు ఆంతరంగికుడు.

గుర్రం తల వెల గురించి ప్రపంచమంతటా వార్త వ్యాపిచింది. రాజుగారికి గుర్రాలమీద అభిమానం అందరికీ తెలిసింది. ఎందరెందరో ఆయనకు గుర్రాలను తెచ్చి చూపించారు. రాజుగారికి మంచి గుర్రాలు ఒకటికన్నా ఎక్కువే చిక్కాయి!

ముక్కుసూటిగా!

ఇంగ్లీషులో అసర్టివ్‌నెస్ అని ఒక మాట ఉంది. ఇతరులతో వ్యవహారం సాగించే సందర్భంలో నమ్మకంగా, సూటిగా ఉండడమని ఆ మాటకు అర్థం. ఎదుటివారు ఏమనుకుంటారోననీ, మంచితనం పేరునా చాలామంది ఈ లక్షణాన్ని పక్కన బెడుతుంటారు. ముక్కుసూటితనానికి మొరటుతనానికి తేడా ఉంది.

పిల్లిని తరిమితే, ప్రదేశాన్నిబట్టి దానికి రెండు మార్గాలున్నాయి. భయపడి పరుగెత్తడం, ధైర్యంగా ఎదురుతిరగడం. మనుషులకు మరో మార్గం కూడా ఉంది.

లొంగిపోవడం: లేదా తల వంచడం: అంటే విషయం గురించి మన అభిప్రాయాలను, భావాలను చెప్పలేకపోవడం. ఈ పద్ధతివల్ల అంతా చిక్కులే. పని చేస్తున్నవారి మీద మరో పని వచ్చిపడటం ఈ మొహమాటం వల్లనే. ఇలాంటి సందర్భంలో లోపలే కుమిలిపోవడమే మిగులుతుంది.

మొరటుతనం: అనవసరంగానే కోపం తెచ్చుకుని, వీలయితే వాదానికి దిగడం మరో మార్గం. ఇది పిల్లి ఎదురు తిరిగినట్టు ఉంటుంది. దీనివల్ల ఎవరికీ లాభం లేదు. దాంతో కోపం చికాకు మరింత పెరుగుతుంది! ముక్కుసూటి పద్ధతి: కోరికలు, భావాలను సూటిగా చెప్పగలగడమే ఆసర్టివ్‌నెస్. ‘నావల్ల కాదు’ అని చెప్పగలిగే లక్షణమిది. అందులో మొరటుతనానికి చోటులేదు. దీన్ని గురించి ఎంత తెలుసుకుంటే, ఎంత అనుసరిస్తే, అందరికీ అంత మేలు!