మొక్కల నుంచి మందులను సేకరించడం మొదటి నుంచి జరుగుతూనే ఉన్నది. కానీ, మనకు అవసరమయిన మందులను మొక్కల చేత తయారుచేయించే పద్ధతి మాత్రం నిజంగా కొత్తది. ఈ పద్ధతి, పరిశోధన యింకా పరిశ్రమ దాకా రాలేదు గానీ, కొత్త ఆశలు కనబడుతున్నాయి. జూలియన్ మా అనే దంత వైద్యుడు 1980లోనే ఒక ఆలోచన చేశాడు. అతను దంతాలు పుచ్చిపోకుండా ఉండే పద్ధతిని అనే్వషించాడు. నోటిలోని సూక్ష్మజీవులన్నీ వాటంతటవి ఉండాలి. ఈ పుప్పిపళ్ళ క్రిములు మాత్రం నాశనం కావాలన్నదే అతని ప్రయత్నం. నిజానికి అతని ప్రయత్నం ఫలిస్తే పళ్ల డాక్టర్ల అవసరం సగానికి తగ్గుతుందని అందరూ అతడిని ఆట పట్టించేవారు. బ్యాక్టీరియాలు దంతాల మీద ప్రభావం చూపకుండా ఆంటిబాడీలు (టీకా) తయారుచేయాలని మా ప్రయత్నం. ఆంటీబాడీలను బతికి ఉన్న కణాలు మాత్రమే తయారుచేయగలుగుతాయి. అంటే టీకా మందులలాగే ఈ పుప్పిపళ్లు టీకాను కూడా జంతువుల్లో పెద్ద ఎత్తున తయారుచేయాలి. అది ఖర్చు, కష్టంతోకూడిన పని గనుక అప్పట్లో కుదరలేదు.
జూలియన్ తన పరిశోధన సాగించి 1990లో పిహెచ్‌డీ అందుకున్నాడు. సరిగ్గా అదే సమయంలో కాలిఫోర్నియాలోని ఒక పరిశోధక బృందం వారు మొక్కలలో ఆంటిబాడీలు పుట్టించడం వీలవుతుందని ప్రకటించారు. ‘అనుకోకుండా జరిగిందిది. లక్షల మంది టూత్‌పేస్ట్‌లాగా టీకాలను వాడి దంతాలను రక్షించుకునే పద్ధతికిది ఆరంభం’ అని జూలియన్ ఈ బృందంతో చేయి కలిపాడు. వ్యవసాయ రంగంలో కొత్త అర్థం గల ఔషధ వ్యవసాయం మొదలయింది. తినడానికి వీలయ్యే టీకాను తయారుచేయాలన్నది వీరి గమ్యం, లక్ష్యం! టీకా మందుల వెల ఎక్కువగా ఉంటుందని అందరికీ తెలుసు. మొక్కల సాయంతో వాటిని తయారుచేయగలిగితే, వైద్య రంగంలో అది ఒక పెనుమార్పుగా మిగులుతుంది. అసలు ఆంటిబయోటిక్స్ అవసరమే లేని పరిస్థితికి ఇది దారితీయవచ్చు.
ఇదంతా ఆలోచన మాత్రమే. ఇంకా జరగవలసింది ఎంతో ఉంది. అందులో మొదటి మెట్టుగా గత నెలలో అమెరికాలో మొక్కలనుంచి తీసిన ఒకానొక ప్రొటీన్ డ్రగ్‌ను వాడకానికి ఆమోదించారు. మరికొన్ని మందులు కూడా ఈ పద్ధతిలో, త్వరలోనే రానున్నాయి. కానీ, జూలియన్ మా, సహచరులు మాత్రం మరెంతో అనుకున్నారు. కలలుగన్నారు. అవన్నీ అప్పుడే నిజం కాలేదు గానీ, ఔషధ వ్యవసాయమనే రంగం మాత్రం మొదలయింది. ప్రగతి అనుకున్నంత వేగంగా జరగకపోవడానికి కారణాలు సాంకేతిక పరమయినవి. మొక్కలనుంచి మందులను ఎప్పటినుంచో తీస్తున్నారు. అవన్నీ చిన్న అణువులు. ఎక్కువగా తయారవుతుంటాయి కూడా. మొక్కలకు తెలియని కొత్త ప్రోటీన్లను, అంటే మనకు అవసరమయిన ఆంటిబాడీలను తయారుచేయడానికి, జెనటిక్ ఇంజనీరింగ్ పద్ధతులను వాడవలసి ఉంటుంది. ఇది అంత వేగంగా జరిగే పని కాదు. ప్రతి ప్రయత్నం ఫలిస్తుందన్న నమ్మకం కూడా ఉండదు. అవసరమయిన జన్యువులను మొక్కల కణాలలో ప్రవేశపెట్టాలి. ఆ కణాలనుంచి మొక్కలను పెంచాలి. ఇందుకు మామూలుగా కొన్ని నెలలు పడుతుంది. ఇంత చేసినా ఒక మొక్కలోనుంచి ఆ రసాయనం తయారయేది చాలా తక్కువ మాత్రమే. తయారయిన రసాయనంలో అనుకున్న లక్షణాలు కనబడకపోయే ప్రమాదం కూడా ఉంది. అంతా బాగుందనుకున్నా, సంకర మొక్కలు లేకుండా జాగ్రత్తపడి, పెద్ద మొత్తంలో ఆంటిబాడీలను తయారుచేయగలగాలి. ఇదంతా జరిగేసరికి సంవత్సరాలు పడుతుంది.
ఆహారం పంటలను గురించి చాలా పరిశోధనలు జరిగాయి. వాటి గురించి బాగా తెలుసు. కనుక టీకా తయారీ ప్రయత్నాలకు కూడా ముందుగా మొక్కజొన్న లాంటి రకాలనే ఎంచుకున్నారు. కానీ, ఆహారం పంటల మీద అదుపు ఎక్కువ గనుక, జన్యుపరంగా మార్పులు చేసిన మొక్కజొన్నను బాహాటంగా పండించడానికి పర్మిషన్లు కష్టమయ్యాయి. మొత్తం మొక్కజొన్న పంటంతా మారిపోతుందని భయపెట్టి, అసలు పరిశోధనకు ఈ రకం పంటలను వాడనే కూడదన్నారు కొందరు పరిశోధకులు.
అమెరికాలోని నెబ్రాస్కా ప్రాంతంలో ఒక రైతు ఒకానొక కంపెనీ వారి కొరకు జన్యు మార్పులు గల కార్న్ పండించాడు. ఆ తరువాతి పంటగా అదే పొలంలో సోయాబీన్ వేశాడు. పొలంలో ఎక్కడో పడి మిగిలిన మొక్క జొన్న విత్తనాలు కూడా మొలకెత్తాయి. సోయాతోపాటు అవి కూడా పెరగసాగాయి. అందరూ పెద్ద గోల చేశారు. ఔషధం పంటలను మిగతా పంటల మధ్యన పండించకూడదన్నారు. కంపెనీలు భయపడి ఔషధ వ్యవసాయం పథకాలను మానుకున్నాయి.
పంటల కొరకు అందరినీ ఒప్పించడం నిజానికి సులభం. టీకాలు, మందులు తయారయిన తరువాత వాటిని మనుషులమీద ప్రయోగించడానికి, నిజమయిన అడ్డంకులుంటాయని అంటారు సైంటిస్టులు. డ్రగ్స్‌కు అనుమతి అందేసరికి ఎంతో కాలం, కష్టం, ఖర్చు ఎదురవుతాయి. అందునా మామూలుగా కాక కొత్త పద్ధతిలో తయారయిన మందులంటే మరింత కష్టమవుతుంది. ఒక ప్రోటీనును జంతువులనుంచి గాక మొక్కలనుంచి తీశారంటే, అందులో తేడాలుంటాయి. ప్రోటీన్ వరుసల్లో కలిసే చక్కెరలు జంతువులు, మొక్కల్లో వేరు వేరుగా ఉంటాయి. మొక్కలలో తయారయిన రసాయనం మనిషి శరీరంలో ప్రవేశించి రోగ నిరోధక వ్యవస్థను మరోరకంగా ప్రేరేపించే అవకాశం ఉంటుంది. ఇలాంటి అడ్డంకులు ఎన్నో ఉంటాయి. అయినా ‘మా’ మాత్రం ఉత్సాహంగా ముందుకుసాగాడు. పుప్పిపళ్ల సమస్యకు సమాధానమయిన ఆంటి బాడీలున్న పొగాకు మొక్కను రూపొందించాడు. మందును పరిశోధన స్థాయిలో పరీక్షించారు కూడా. కానీ యింకా కొంత కృషి జరగవలసి ఉంది. ఇప్పటివరకు మొక్కలలో తయారయిన డ్రగ్స్‌ను వాడడానికి అనుమతి లభించిందే లేదు. గత నెలలో ఆ పద్ధతి మొదలయింది. మరికొన్ని ఈ రకం మందులు వాడుకలోకి వచ్చాయి కూడా. క్యూబాలో హెపిటైటిస్ టీకామందును తయారుచేసి 30 దేశాలకు ఎగుమతి చేశారు కూడా. 2006లో వీరు మొక్కలలో తయారయిన ఆంటిబాడీతో ఈ టీకా మందును పరిశుద్ధి చేసే పద్ధతిని ప్రవేశపెట్టారు. అందుకు అవసరమయిన పొగాకు మొక్కలను పొలాలలోగాక పరిశోధనశాలలో మట్టి అవసరం లేకుండా పెంచారు. మరెన్నో యిలాంటి ఉదాహరణలున్నాయి
ఔషధ వ్యవసాయం చాలా నెమ్మదిగానయినా సరే నిజమవుతున్నది. ఆలోచన నుంచి ఆచరణకు వచ్చేలోగా, సైన్సులో ఎన్ని కష్టాలు, సమస్యలుంటాయనేది తెలుసుకోవడానికి ఇదొక ఉదాహరణ!
ఇదంతా ఆలోచన మాత్రమే. ఇంకా జరగవలసింది ఎంతో ఉంది. అందులో మొదటి మెట్టుగా గత నెలలో అమెరికాలో మొక్కలనుంచి తీసిన ఒకానొక ప్రొటీన్ డ్రగ్‌ను వాడకానికి ఆమోదించారు. మరికొన్ని మందులు కూడా ఈ పద్ధతిలో, త్వరలోనే రానున్నాయి. కానీ, జూలియన్ మా, సహచరులు మాత్రం మరెంతో అనుకున్నారు. కలలుగన్నారు. అవన్నీ అప్పుడే నిజం కాలేదు గానీ, ఔషధ వ్యవసాయమనే రంగం మాత్రం మొదలయింది. ప్రగతి అనుకున్నంత వేగంగా జరగకపోవడానికి కారణాలు సాంకేతిక పరమయినవి. మొక్కలనుంచి మందులను ఎప్పటినుంచో తీస్తున్నారు. అవన్నీ చిన్న అణువులు. ఎక్కువగా తయారవుతుంటాయి కూడా. మొక్కలకు తెలియని కొత్త ప్రోటీన్లను, అంటే మనకు అవసరమయిన ఆంటిబాడీలను తయారుచేయడానికి, జెనటిక్ ఇంజనీరింగ్ పద్ధతులను వాడవలసి ఉంటుంది. ఇది అంత వేగంగా జరిగే పని కాదు. ప్రతి ప్రయత్నం ఫలిస్తుందన్న నమ్మకం కూడా ఉండదు. అవసరమయిన జన్యువులను మొక్కల కణాలలో ప్రవేశపెట్టాలి. ఆ కణాలనుంచి మొక్కలను పెంచాలి. ఇందుకు మామూలుగా కొన్ని నెలలు పడుతుంది. ఇంత చేసినా ఒక మొక్కలోనుంచి ఆ రసాయనం తయారయేది చాలా తక్కువ మాత్రమే. తయారయిన రసాయనంలో అనుకున్న లక్షణాలు కనబడకపోయే ప్రమాదం కూడా ఉంది. అంతా బాగుందనుకున్నా, సంకర మొక్కలు లేకుండా జాగ్రత్తపడి, పెద్ద మొత్తంలో ఆంటిబాడీలను తయారుచేయగలగాలి. ఇదంతా జరిగేసరికి సంవత్సరాలు పడుతుంది.
ఆహారం పంటలను గురించి చాలా పరిశోధనలు జరిగాయి. వాటి గురించి బాగా తెలుసు. కనుక టీకా తయారీ ప్రయత్నాలకు కూడా ముందుగా మొక్కజొన్న లాంటి రకాలనే ఎంచుకున్నారు. కానీ, ఆహారం పంటల మీద అదుపు ఎక్కువ గనుక, జన్యుపరంగా మార్పులు చేసిన మొక్కజొన్నను బాహాటంగా పండించడానికి పర్మిషన్లు కష్టమయ్యాయి. మొత్తం మొక్కజొన్న పంటంతా మారిపోతుందని భయపెట్టి, అసలు పరిశోధనకు ఈ రకం పంటలను వాడనే కూడదన్నారు కొందరు పరిశోధకులు.
అమెరికాలోని నెబ్రాస్కా ప్రాంతంలో ఒక రైతు ఒకానొక కంపెనీ వారి కొరకు జన్యు మార్పులు గల కార్న్ పండించాడు. ఆ తరువాతి పంటగా అదే పొలంలో సోయాబీన్ వేశాడు. పొలంలో ఎక్కడో పడి మిగిలిన మొక్క జొన్న విత్తనాలు కూడా మొలకెత్తాయి. సోయాతోపాటు అవి కూడా పెరగసాగాయి. అందరూ పెద్ద గోల చేశారు. ఔషధం పంటలను మిగతా పంటల మధ్యన పండించకూడదన్నారు. కంపెనీలు భయపడి ఔషధ వ్యవసాయం పథకాలను మానుకున్నాయి.
పంటల కొరకు అందరినీ ఒప్పించడం నిజానికి సులభం. టీకాలు, మందులు తయారయిన తరువాత వాటిని మనుషులమీద ప్రయోగించడానికి, నిజమయిన అడ్డంకులుంటాయని అంటారు సైంటిస్టులు. డ్రగ్స్‌కు అనుమతి అందేసరికి ఎంతో కాలం, కష్టం, ఖర్చు ఎదురవుతాయి. అందునా మామూలుగా కాక కొత్త పద్ధతిలో తయారయిన మందులంటే మరింత కష్టమవుతుంది. ఒక ప్రోటీనును జంతువులనుంచి గాక మొక్కలనుంచి తీశారంటే, అందులో తేడాలుంటాయి. ప్రోటీన్ వరుసల్లో కలిసే చక్కెరలు జంతువులు, మొక్కల్లో వేరు వేరుగా ఉంటాయి. మొక్కలలో తయారయిన రసాయనం మనిషి శరీరంలో ప్రవేశించి రోగ నిరోధక వ్యవస్థను మరోరకంగా ప్రేరేపించే అవకాశం ఉంటుంది. ఇలాంటి అడ్డంకులు ఎన్నో ఉంటాయి. అయినా ‘మా’ మాత్రం ఉత్సాహంగా ముందుకుసాగాడు. పుప్పిపళ్ల సమస్యకు సమాధానమయిన ఆంటి బాడీలున్న పొగాకు మొక్కను రూపొందించాడు. మందును పరిశోధన స్థాయిలో పరీక్షించారు కూడా. కానీ యింకా కొంత కృషి జరగవలసి ఉంది. ఇప్పటివరకు మొక్కలలో తయారయిన డ్రగ్స్‌ను వాడడానికి అనుమతి లభించిందే లేదు. గత నెలలో ఆ పద్ధతి మొదలయింది. మరికొన్ని ఈ రకం మందులు వాడుకలోకి వచ్చాయి కూడా. క్యూబాలో హెపిటైటిస్ టీకామందును తయారుచేసి 30 దేశాలకు ఎగుమతి చేశారు కూడా. 2006లో వీరు మొక్కలలో తయారయిన ఆంటిబాడీతో ఈ టీకా మందును పరిశుద్ధి చేసే పద్ధతిని ప్రవేశపెట్టారు. అందుకు అవసరమయిన పొగాకు మొక్కలను పొలాలలోగాక పరిశోధనశాలలో మట్టి అవసరం లేకుండా పెంచారు. మరెన్నో యిలాంటి ఉదాహరణలున్నాయి
ఔషధ వ్యవసాయం చాలా నెమ్మదిగానయినా సరే నిజమవుతున్నది. ఆలోచన నుంచి ఆచరణకు వచ్చేలోగా, సైన్సులో ఎన్ని కష్టాలు, సమస్యలుంటాయనేది తెలుసుకోవడానికి ఇదొక ఉదాహరణ!
No comments:
Post a Comment