మన గురించి మనం

ప్రశ్నలడగడం తెలుసు

ప్రయాణం సంగతి తెలుసు

కలల గురించి తెలుసు

మనసు గురించీ తెలుసు

అయితే ఏంటట?

పోదురూ విసిగించక అంటారా? అవును మరి. ఇప్పుడవన్నీ ఎవరికి కావాలి అసలే పని తెమలక ఛస్తుంటే అంటారా అక్కడే మొదలవుతుంది అసలు కథ ఎన్ని తెలిసినా, ఎంత చేతనయినా మనసులో ఉత్సాహం లేనిదే ఏమీ చేయాలనిపించదు. మెదడులో తెలివి ఉన్నా మనసులో మరేదో ఉండాలంటారు అందుకే. రెపటి రూపం తెలియాలంటే మనసులో అందుకు సంబంధించి కోరిక ఉండాలి. తెలుసుకోవాలన్న ఉత్సాహం ఉండాలి.

నా బతుకింతే అనుకుంటే నిజంగా అంతే. మరేమీ లేదా అంటే మరేమయినా ఉండవచ్చు. ఉందా అంటే ఎవరూ వెతికి పెట్టరు. మనమే వెతుక్కోవాలి. ఈ జీవితం ఒక సినిమా. ఇందులో మీరే ముఖ్యపాత్ర. మరెవరి సినిమాలోనో వెనుక కనిపించే పాత్ర కాదది.

మనం లేకున్నా అంతా బాగానే సాగుతుందంటారు కని రెడ్డిగారు. సవినయంగా వారి మాటను నేను కాదంటాను. మనం లేకుంటే మనం లేని లోటు కనబడి తీరుతుంది. మనం లేకుంటే మనం చెప్పవలసిన మాటలు మరెవరూ చెప్పరు.

  

మనం చెయ్యవలసిన పని మనమే చేయాలి. మనం చెప్పవలసిన మాట మనమే చెప్పాలి.

చెప్పిన మాట ఎవరూ వినరని తెలిసినా సరే మన పని మనం చేస్తూ ముందుకు సాగాలి.

మనకిష్టం వచ్చింది చేద్దామా?

పదుగురికి నికి వచ్చేది చేద్దామా?

మన కొరకు బతుకుదామా?

మనవారి కొరకు బతుకుదామా?

మధ్యలో చేతనయితే కాస్త బాలెన్సు చూపుదామా?

మన సంతోషం పది మంది సంతోషంలో ఉందన్న సంగతి మనం మరిచి పోతుంటాము.

అట్లాగని తెల్లవార్లూ ప్రజాసేవలో బతకడం కుదరదు.

అక్కడే ఉంది అసలు కిటుకు.

సర.న దారి అని అందరూ సులభంగా చెపుతారు. ఎలాగుంటుంది సర.న దారి

మీకు తెలుసా?

తెలిస్తే అంతకన్నా కావలసింది లేదు!

తెలుసన్న సంగతి తెలిస్తే అటువంటి మనుషులకు సాగిలబడి మొక్కవచ్చు.

ఈ ప్రపంచంలో మంచి జరుగుతూ ఉంటుంది. కానీ అది కనబడే లాగ జరగదు. దానం చేశారనుకోండి. ఒకరు ఇవ్వడమూ, మరొకరు పుచ్చుకోవడమూ కనబడుతుంది. కానీ అందులోని మంచితనం కనబడదు. కాని వారికి దానం చేసినా చేసినప్పుడు అర్థం కాదు. మనం డబ్బులిచ్చిన మనిషి తరువాత కల్లుపాకలో కనబడితే ప్రాణం ఉసూరుమంటుంది. ఆకలిగా ఉన్న మనిషికి అన్నం పెడితే ఆ కళ్లల్లో సంతృప్తి కనబడితే, ఆ పూట అన్నం తినకున్నా నిద్ర సుఖంగా పడుతుంది. అక్కడా మంచితనం కనబడదు. అనుభవంలోకి వస్తుంది అంతే.

కళ్లకు వెలుగులు కనబడతాయి. రంగులు కనబడతాయి. మంచితనం కనబడదు. తప్పూ, ధర్మం తేడా కనబడదు. అలాగని అవి లేవందామా మనకు కనిపించనివన్నీ లేవంటే మనవాళ్లందరబ ప్రతి క్షణం మనకు కనబడుతూ ఉన్నారా పోయినవాళ్లు కనబడరు. భావం మాత్రం ఉంటుంది. వాళ్లు ఉన్నారనుకుంటే ఉన్నట్టేనా? ఉన్నవాళ్లు, ఉన్న సంగతులు లేవనుకుంటే లేకుండా పోతాయా?

ఏ వస్తువయినా మనం చూచినప్పుడు ఉన్నట్టే ఉండి పోతుందా? మన మనసులో మాత్రం ఆ పాత బొమ్మ ఒకటే నిలిచి ఉంటుంది. మంచితనమ సంగతి వేరు. అది ఏ సంగతిఎట్లా ఉంటే బాగుంటుంది అన్న భావానికి రూపం. అది మనసులో మాత్రమే ఉంటుంది.

దానగుణం మంచిది అని మనకు అనిపిస్తే, అందరూ దానం చేస్తూ ఉండాలను మనం అనుకుంటామని అర్థం. కళ్లకు అది కనిపించదు. జరిగినా ప్రతి సందర్భాన్నీ మనం చూడలేము.

తెలిసి జరిగిన మంచితనమం మన దృష్టికి వస్తుంది. తెలి.నిది తెలియకుండానే ఉండిపోవచ్చు. తెలి.కుండా జరిగే చెడ్డతనమయినా అంతే. అనుకోని ఘాతుకం మన కళ్ల ముందు డరిగితే అది తప్పు అని మనకు వెంటనే తెలుస్తుంది. అందులోని తప్పిదాన్ని మనం చూడలేమన్న సంగతి ఆ క్షణాన గుర్తుకు కూడా రాదు. బల్ల గుద్ది అది తప్పు అని వాదించడానికి కూడా మనం సిద్ధమవుతాము. శరీరానికి అంటే కళ్లకు, చెవులకూ అందని సంగతి గురించి మనం నిరణ.లు ఎందుకని అంత సులభంగా చేయ గలుగుతాము.

అందులోని మంచి చెడుల గురించి మనం ఎందుకు, ఎట్లా నిర్ణయానికి రాగలుగుతాము.

అంటే మంచి చెడుల తేడా మనకు తెలియకుండానే మనకు తెలుసన్న మాట. దానం మంచిది. దొంగతనం చెడ్డది. ఇవి సులభమయిన సంగతులు. ఇంతకన్నా గట్టి. సంగతుల గురించి కూడా మనకు గట్టి అభిప్రాయాలు ఉంటాయి. ఏది మంచి ఏది చెడు అంటే వెంటనే ఉపన్యాసానికి లంకించుకుంటాము. ఎట్లా అవి మంచి తెడులయిన. అని ఎవరన్నా ఎదురు అడిగితే మాత్రం మన నుంచి సమాధానం అంత నమ్మకంగా రాదు.

నమ్మకంగా మీరు మంచి వేపు ఉన్నారా?

ఎదుటివారి గురించి వ్యాఖ్యానించే చోటికి మీరు చేరుకున్నారా?

మంచి చెడుల తేడా తెలుసా?

గట్టిగా మంచి వేపున నిలిచి పోరాడగలరా?

ఆలోచించండి!!